ARCHIWUM GROZY, znakomite krótko i średniometrażowe filmy z doskonałą obsadą,efektami specjalnymi tamtych lat, reżyserskie majstersztyki,ekranizacje wielkiej literatury - miniatury nabrały szlachetnej patyny z odrobina dreszczyku i przymrużonym okiem.....
WENUS Z ILLE z 1967 na podstawie opowiadania Prosper Mérimée "Wenus z Ille", w reżyserii Janusza Majewskiego.
Tajemniczy zajazd "Siedem krzyży" (co bardziej dowcipni mówią "siódmy krzyżyk") na pograniczu francusko - hiszpańskim z tajemniczym właścicielem (Jacek Woszczerowicz), który opowiada historię tajemniczego posągu z czasów starożytności.
Ucieleśnienie piękna posąg z brązu "Wenera" jest dumą właściciela, który ją pokazuje znanemu archeologowi, który zafascynowany rzeźbą, dowiaduje się, że ta piękna kobieta jest złem wcielonym, gdy tylko znajdzie oblubieńca....
Ślub Alfonsa kończy się tragicznie, gdy młoda żona opowiada co się wydarzyło w czasie nocy poślubnej...
Dzisiaj miejscowość słynie z "cudu", ludzie wierzą, że materia z której został wykonany dzwoń kościelny przyciąga nieszczęśników, zakochanych, bezdzietne małżeństwa, nieszczęśliwi kochankowie....
Niezwykły klimat grozy i tajemnicy w scenerii opuszczonego zajazdu i posągiem przerażającej a jednocześnie hipnotyzującej Wenery, rekwizyty epokowe, muzyka buduje narastające napięcie a czarno-białe zdjęcia potęgują atmosferę pierwotnych nakazów i klaustrofobiczność.
Ten film jest filmem jednego aktora - Jacka Woszczerowicza, doskonale wcielił się w postać zafascynowaną posągiem, ta rola jest kompletna od stroju, sposobu poruszania do mimiki twarzy, taka oszczędność środków, grają tylko oczy, które są tajemnicze, hipnotyzujące, przerażające i naiwne, rysy twarzy pozostają bez ruchu, uśmiech i sposób mówienia harmonizuje z całością, rola majstersztyk. Niezwykłość twarzy tego aktora poraża naturalnością i charyzmą.
Film może się nie podobać , jakaś legenda starożytna, ale to dzieło trzeba zobaczyć właśnie dla Jacka Woszczerowicza.